آذر91

پسر گلم من این وبلاگو برای تو و بخاطر تو و به عشق تو درست کردم. امیدوارم  وقتی  بزرگ شدی و مامان این وبلاگو بهت نشون داد همه صفحات و خاطراتشو با عشق بخونی همون طور که من دارم کلمه به کلمه شو با عشق و اشک برات مینویسم..........نمیدونم چرا دارم زار میزنم و با گریه اینارو مینویسم .خدارو شکر همه چی خوبه و مشکلی نیست پس این همه گریه واسه چیه؟!

خیلی حرف دارم. یه عالمه از کجا شروع کنم؟آها از فروردین91 که همه باهم رفتیم مشهد .منو بابایی  اولین بار بود که باهم رفتیم مشهدآخه ما مهر90 عروسی کردیم و تا عید91 نتونستیم جایی بریم.هماهنگ کردیم که اولین چیزی که از امام رضا میخوایم یه نی نی سالم باشه و من گفتم یا امام رضا میخوام دفعه بعد با بچه ام بیام پابوست وترجیحا با پسرم!!!خرداد ماه 91 پسر عموت امیر رضا بعد از یه تصادف وحشتناک به دنیا اومد و عموت کلی نذر کرد یکیش این بودکه اگه زن و بچه اش سالم باشن تاسوعا و عاشورا ببرتشون مشهد.اوایل آذرماه بود که تصمیم گرفتن برن مشهد زن عمو ناهیدبا زن عمو الهام هماهنگ کردن که با هم برن.چند ساعت قبل از حرکتشون دختر عموی کوچولوت النا مریض شد و بعدمامان و بابای امیررضابه ما پیشنهاد دادن که باهاشون بریم!نمیدونم چرا از خدا خواسته قبول کردیم و ظرف ده دقیقه یه وسیله مختصر جمع کردیم و بلافاصله راه افتادیم!!!هرگز فکر نمیکردم یه روزی برای یه مسافرت چند روزه ظرف ده دقیقه تصمیم بگیرم و راه بیافتم!وقتی رفتم مشهد اولین چیزی که گفتم این بود....یا امام رضا عید اومدم پیشت و ازت خواستم دفعه بعد با بچه ام بیام پیشت ولی نشد لطفا بیشتر ازین چشم انتظارم نذار بی زحمت به خدا جون بگو من نینی میخوام.مسافرت خوبی بود جات خالی پسرم.عمو و زن عمو خیلی مهربون بودن و لطف داشتن. وقتی برگشتیم شرمنده امام رضا شدم که ازش طلبکار شدم.آخه من با پچه رفته بودم مشهد و لی چون تو دلم بودی خبر نداشتم.لحظه ای که بهم گفتن جواب مثبته نمیدونم چه حالی داشتم. بیشتر شکر گزاری بعد غرور بعد احساسات و اشک و بعد شو ر واشتیاق و شادی.ظرف چند ثانیه هزار جور فکر اومد سراغم. یعنی چی میشه چه شکلیه چه زمانی و با چه برنامه ای به بابات بگم؟وهزار تا فکر رنگارنگ دیگه ....ولی همش آرزو میکردم که یه بچه صحیح و سالم  باشه و دوران بارداری خوبی در پیش داشته باشم....بقیه اش باشه واسه یه فرصت دیگه دیگه پسرگلم