شهریور و مهر94
شهریور و مهر94 شهریور ماه بالاخره موفق شدم تو رو از پوشک بگیرم...فکر میکردم خیلی سخت باشه اما سختیش فقط سه چهار روز اول بود.اگه میدونستم به این راحتیه زودتر اقدام میکردم.....دوماهی میشه که هردومون ازشر پوشک خلاص شدیم!!!
چند وقت پیش برای همرنگ شدن با جماعت منم رفتم و تو گروهای اجتماعی عضو شدم....ثمره اش غیر ازینکه یکی دوبار نهارم تبدیل به زغال شد یه چیز دیگه هم بود...دیم تو عصبی تر و لجباز تر از همیشه شدی....مدام سر همه چی بیخود و بی جهت گریه میکردی...خلاصه بعد ازینکه ظرف یکماه بشدت معتاد و وابسته شده بودم به تلگرام...در اوج اعتیادترک اعتیاد کردم و با همتی عظیییییییییییم....از همه گروهها انصراف دادم...خیلی اراده میخواست پسرم ...یعنی ترک تلگرام از پروژه ترک پوشک سخت تر بود!برای اینکه وسوسه نشم کلا نرام افزارشو از گوشیم حذف کردم!
چند وقت پیش هم متاسفانه مریض شدی...ظرف یکی دوساعت سه بار رفتیم بیمارستانو برگشتیم ...همینکه برمیگشتیم خونه حالت بدتر ازقبل میشد...اخرش شروع کردی به بالا اوردن شدیییید...چند بار بالا اوردی ...درنهایت برای اولین بار تو عمرت اونشب تو بیمارستان موندی و رفتی زیر سرم...و طبق معمول امپول زدن و رگ گرفتن از تو یک تراژدی بزرگ بود...زیر دست پرستارها یکریز اشک میریختی و میگفتییی کووومک...مامانی کوومک...منم مجبور بودم کمکی نکنم و به جای اینکه نجاتت بدم محکمتر دست و پاتو نگه دارم تا پرستارها به کارشون برسن...خیلی سخت بود..انگار باورت نمیشد من دارم بجای کمک به تو به اونایی که داشتن باعث ازار و ناراحتیت میشدن کمک کنم...میدونم که توی ذهن بچگانه تو این اصلا قابل هضم نبود....همراه هر قطره سرمت منهم یکسره اشک میریختم...وتواون لحظات فکر میکردیم به تمام مادرهایی که بچه هایی با بیماری سخت و لاعلاج دارن.....وای خدا....مادرهایی که بچه هاشونو از دست میدن...وای ...مردن برای یک مادر هزاران بار اسانتر و شیرینتر و خواستنی تر ازینه که بچه شو تو چنان وضعیتی ببینه.....
یه روز هم بردمت آتلیه....که بهیچ عنوان همکاری نکردی ونتونستیم حتی یک عکس ازت بگیریم.موقع برگشتن به خونه حتی خواستم توی کوچه ازت عکس بگیرم که اونم نذاشتی...اینم مدرک ....دوروز دیگه بزرگ شدی گله نکن که چرا عکس اتلیه ندارم
چه عکسهای ناراحت کننده ای... خدا مریضی رو ازش دور کنه... من و پسر هم سرما خورده بودیم حسابی... اتفاقا اون موقع که بردیا خیلی تب کرد از آنفلونزا و لثش تبخال زد و همش انگشتهاشو می جوید و گریه می کرد، همش تو فکر اون مامانایی بودم که بچه ی بیمار دارن و دائم تو بیمارستانها هستن 
خدا بهشون صبر بده و همه ی مریضها رو هم خوب خوب کنه مخصوصاً بچه های بیگناه رو... چه خوب که از شبکه های اجتماعی زدی بیرون عزیزم... من هنوز خودمو آلوده نکردم
از همین می ترسم که بشینم و نتونم سر از تو اون دربیارم... همین الان باید زمانی آشپزی و کار خونه کنم که یا باباش باشه یا خواب باشه وگرنه باید شش دونگ من مال اون باشه... آخه غیر این هم نیست اون چی می خواد تو این دنیا غیر از بازی و بازی و بازی... خسته و هلاک از مهدکودک می اد باز میگه مامان بیا با هم ماشین بازی کنیم 
ما هم گوش به فرمان ماشین بازی می کنیم...
عزیزم خدارو شکر که پروسه پوشکت انجام شده بردیا هنوز جیش می کنه در صورتیکه پرستارهای مهد خیلی همکاری می کنن ولی اگر من یادآوریش نکنم اصلا نمی گه و تازه یادآوری کردن من هم کلی فیلم بازی داره تا راه بده و با من بیاد دستشویی 
راستش یکم کلافه شدم ولی هنوز دارم بهش زمان می دم طبق مطلب موثقی که خوندم بین 3 تا 6 ماه صبوری کنید 
